KIM JESTEŚ – symptom zastępczy

Istnieje jednorodność pomiędzy „tym, co ci dolega” a mówieniem.

Właściwe mówienie potrafi usunąć symptom. I odwrotnie.
Symptom posługuje się językiem ciała wpisując węzły traumy w odpowiednie organy jako symptom zastępczy. Np: serce – strata terytorium, żołądek – niemożliwy do strawienia kęs symboliczny, nerka – „płynność finansowa”, upławy/nadżerki – „to nie jest właściwy mężczyzna”, odbyt – tożsamość.

SYMPTOM MA PODWÓJNY SENS

Z jednej strony jest to pogrzebany, wyparty konflikt, który odnajdujemy w symbolach nieświadomego. Z drugiej, obecny konflikt symptomu zastępczego, który pełni funkcję pseudo-pamięci wyobrażeń uruchomioną dramatycznym, niespodziewanym, przeżywanym w samotności konfliktem psychicznym.

Wyobrażenia znajdują swój wyraz w mowie. Człowiek komunikuje się ze światem za pomocą wyobrażeń. Wyobrażenia zespolone z uczuciami prowadzą do impulsów woli. Dzięki temu

może precyzyjnie określić prawdę symptomu jako rzeczywiste przeżycia podmiotu w stosunku do kłamstewek wyobraźni. Przykłady podwójnego symptomu:
nowotwór odbytu – tzw. „gówniany” konflikt tożsamości jako symptom zastępczy konfliktu pierwotnego tożsamości: nie-uznanie, nierozpoznanie przez ojca;
choroba Parkinsona – tzw. tanatoza, udawanie martwego w dramatycznej sytuacji, konflikt pierwotny; symptom zastępczy – tanatoza jako „przywołanie” nieżyjących rodziców.Istnieją wyjątki od tej reguły. Są to nie wpisane w ciało tzw. konstelacje dwóch konfliktów na poziomie biologicznym mózgu. Między innymi: depresja, autyzm, schizofrenia.

Symptom, zarówno pierwotny jak i zastępczy nadaje życiu styl, wytycza sposób kochania i pracy. Jest nośnikiem pseudo-sensu karmionego przez przyjęty fantazmat. To matryca doświadczania codzienności dzięki uznawaniu za prawdziwe tylko tego, czego się doświadcza na poziomie wyobrażeń („wydaje mi się, że”, „jak gdyby…”, „zdaje się, że”).
Pytam więc ciebie: